Paul Mercken

Stabiel kamerscherm op wieltjes met rem waardoor het vastgezet kan worden. Het frame is gemaakt van aluminium buizen. Deze zien er strak en glimmend uit. De koppelingen zijn van gegalvaniseerd staal. Het kamerscherm zal dus niet roesten! Het PVC-doek is brandwerend en kan full color worden bedrukt. Besteld bij Koen Hulsbos van vastgoedframe.nl, schier eindeloze keuze (unsplash.com) augustus 2015, naar het voorbeeld van de helaas snel daarna overleden vriend en buurman Jan Roelofsen, die het zijne echter zelf aan beide zijden geborduurd had.

Van 1974 tot 1978 gaf ik eerst les in Griekse wijsbegeerte aan het prestigieuze Sarah Lawrence College, Bronxville, NY, in de twintiger jaren gesticht voor de dochters van de Joodse miljonairs van NY, gedurende drie jaar en vervolgens één jaar in afwachting van mijn benoeming tot docent Middeleeuwse wijsbegeerte te Utrecht als 50% plaatsvervangend docent wijsbegeerte en 50% klassieke talen aan Hampden Sydney College, VA. Dit bracht me maandelijks via Amtrack in NY City, waar ik in de stadsbibliotheek de reguliere bijeenkomst van specialisten in de Griekse filosofie mocht bijwonen, meestal onder leiding van professor G. (Gwilym) E. L. Owen (1922-1982), achtereenvolgnes hoogleraar Griekse filosofie in Oxford, GB en Harvard, USA. Aanwezig waren ook de van oorsprong Griekse Gregory Vlastos, de Servische Thomas Nagel en John Cooper. Ik werd lid van dit eerste klas gremium omdat ik bij mij aanstelling in Florida State University in 1967 de beschikking had gekregen over een legaat van mijn voorganger dat niet voldoende was voor een leerstoel maar wel om in het midden van de winter (januari 1968) een spetterende conferentie te organiseren tussen de bloeiende rododendrons, waar het neusje van de zalm op af kwam als vliegen op het aas. Ik merkte toen al op dat Owen flink flirtte met de weduwe van de legator, een euvel waarvoor hij blijkbaar bekend was. Cooper recentelijk (2016): ‘despite his great scholarship, Owen was “a very bad man.”‘

Om tot rust te komen doe ik aan Zenmeditatie, waartoe ik ingeleid werd in het International Zen Center Noorder Poort te Waspeerveen (Drenthe) rond 1985, samen met Hans Reddingius en Wim Lofvers dank zij de Haiku Kring Nederland. In het Tibetaanse boeddhisme zijn de gebedsvlaggen niet weg te denken. Volgens de traditie worden de gebeden die op de vlaggen zijn gedrukt verspreid door de wind en geven ze zodoende een positieve bijdrage aan de omgeving. Het Tibetaans boeddhisme wordt niet alleen in Tibet gevonden, maar ook in Bhutan, Noord Nepal, Noord India, Mongolië en enkele staten van Rusland. Mijn oudste dochter Christina vierde samen met haar moeder Lieve Spaas haar 30ste verjaardag in Tibet in een hut met open ramen in de vrieskou.